Physalis_alkekengi pisze:A moi wszyscy znajomi dostali pracę po farmacji i nikt z nich nie narzeka myślę, że 3500 (oczywiście brutto) + premia od sprzedaży jako pierwsza praca, u farmaceuty bez doświadczenia w Bydgoszczy to całkiem fajna propozycja. Także nie ma reguły I już przestańcie w końcu krakać, bo tego się nie da czytać. Nie chcesz iść na farmację - nie idź. Nikt Cię nie zmusza. Amen.
Pff, PROWINCJA jakaś, daj spokój. Jak już żyć, to tylko w STOLYCY! Mieszkanie i apteka koniecznie na tym samym osiedlu, bo przecież nie będziemy sobie świata do góry nogami wywracać
tylko że wiele normalnych osób kończąc studia i mając po ca 25 lat ma już ułożone życie osobiste (małżeństwo, związki, często dzieci itp.) i nie każdy ma ochotę wyjechać od tak na wieś za pracą jednej osoby, gdzie dla drugiej na taką nie ma co liczyć. Nie mówiąc, że w miejscach takich nie ma najzwyczajniej w świecie co robić po tejże choćby najcudowniejszej pracy. Coś za coś.
Więc swoje pseudoironiczne stwierdzenia mówiąc grzecznie możesz sobie darować.
Czy e-recepta może pomóc w opiece farmaceutycznej od 2015 r
Światełkiem w tunelu jest opisywany już przez nas projekt e-recepty, którego jednym z założeń jest możliwość udostępnienia wszystkim aptekom informacji o lekach zaordynowanych przez lekarza i wykupowanych przez pacjenta. Doprowadzenie do wprowadzenia w życie takiego rozwiązania jest kluczem do prowadzenia opieki farmaceutycznej oraz rewolucyjnej zmiany roli farmaceuty i apteki. Jest także jednym z ważnych celów działania samorządu aptekarskiego. Celem naszych przedstawicieli uczestniczących w pracach nad zmianami w przepisach musi być zapewnienie jak najszerszego dostępu do informacji o pacjencie oraz wspieranie wdrażania rozwiązań, które pozwolą nam na realne uczestnictwo w farmakoterapii.
Ujednolicone standardy leczenia
Dobrym rozwiązaniem może być też wprowadzenie ujednoliconych standardów stosowania leków (na wzór wprowadzonego w Wielkiej Brytanii „British National Formulary”) obowiązujących lekarzy i farmaceutów. Tego rodzaju standardy wprowadzane w wielu systemach zdrowotnych z jednej strony pozwalają regulatorowi na kontrolę nad ordynacją leków, z drugiej natomiast dają farmaceutom doskonałe narzędzie do współpracy z lekarzami, pozwalając na w pełni profesjonalną i równorzędną komunikację pomiędzy nimi. Doświadczenia z państw takich jak Wielka Brytania, Szwecja, Norwegia, Kanada pokazują, że ujednolicanie standardów oraz wdrażanie szczegółowych procedur prowadzenia farmakoterapii w połączeniu z udostępnieniem farmaceutom informacji o stanie pacjenta oraz prowadzeniem przez apteki profesjonalnej opieki farmaceutycznej ma niebagatelny wpływ na koszty ponoszone na leczenie oraz wzrost roli farmaceutów w systemie opieki zdrowotnej. W państwach, które wdrożyły tego typu rozwiązania, farmaceuta jest obok lekarza kluczową postacią w procesie leczenia, co znowu przekłada się na pozycję apteki i środowiska aptekarskiego.
Przykładem jest tu zapis mówiący o tym, że farmaceuta może odmówić wydania leku w przypadku zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta. Na pierwszy rzut oka zapis daje nam bardzo poważne uprawnienia. Ale często farmaceuci nie posiadają narzędzi, które pozwalają ustalić faktyczny stan zdrowia pacjenta i podjąć decyzję o odmowie wydania leku w oparciu o wiarygodne źródła.
Ale mam nadzieję, że uda się spowodować, aby na wzór krajów takich jak Wielka Brytania aptekarz miał uprawnienia do ordynacji części leków na receptę, organizowania szczepień, wglądu w dokumentację medyczną pacjenta oraz do wpływu na prowadzoną terapię poprzez formalny kontakt z lekarzem, czyli do prowadzenia w pełni profesjonalnej opieki farmaceutycznej na poziomie europejskim.
Tymon pisze:Ale mam nadzieję, że uda się spowodować, aby na wzór krajów takich jak Wielka Brytania aptekarz miał uprawnienia do ordynacji części leków na receptę, organizowania szczepień, wglądu w dokumentację medyczną pacjenta oraz do wpływu na prowadzoną terapię poprzez formalny kontakt z lekarzem, czyli do prowadzenia w pełni profesjonalnej opieki farmaceutycznej na poziomie europejskim.
nie z polskimi lekarzami - lekarz leczy według własnego doświadczenia, wiedzy i jej najnowszych osiągnięć - SAM, a w razie wątpliwości może zasięgnąć rady starszego, bardziej doświadczonego lub zwołać konsylium.Tak mówi ustawa i nasz lekarski kodeks etyki. Czyli jak widzisz nikt nie pozwoli i byłoby to przestępstwem, gdyby ktokolwiek poza lekarzem miał wpływ na sposób leczenia, ordynację leków i o zgrozo szczepienia, do czego kwalifikuje wyłącznie lekarz po zbadaniu pacjenta (badać umieją tylko lekarze, w mniejszym stopniu ratownicy, pielęgniarki i położne). Podobnie jak wgląd do dokumentacji, co objęte jest tajemnicą i nikt tu obcy tym bardziej w setkach aptek mieć wglądu nie może.
Kolejne mrzonki, nic z tego nie wyjdzie, bez obaw.
Opieka farm. tak, ale to może być mierzenie RR, glikemii w aptece, akcje profilaktyczne (np. przeciwko osteoporozie) i przeszkolenie personelu w leczeniu prostych najczęstszych problemów. Czytałem kiedyś przypadkiem na jakimś forum farmaceutycznym wątek o leczeniu przeziębień - różnica wiedzy i doświadczenia lekarzy vs wypowiadających się tam farmaceutów była porażająca. A przecież to były leki OTC.
Lekarski Śum- poznalem ludzi z farmacji szkoda aby marnowali swoja inteligencje i wiedze.
Sytuacja aptek jest, moim zdaniem, tak zła, że w zasadzie nie wiadomo co należałoby zmienić w pierwszej kolejności, aby było lepiej. Zmiany muszą być przemyślane i kompleksowe. Poza kwestiami związanymi z finansami (czyli marżami, zakazem reklamy, itd.), kluczowe jest wdrożenie opieki farmaceutycznej. Opieki na odpowiednim poziomie. Potrzebny jest system dostępu do informacji o każdym pacjencie odwiedzającym aptekę, dostęp do aktualnej bazy leków oraz szkolenia, które przygotują wszystkich farmaceutów do prowadzenia opieki farmaceutycznej. Musimy skupić się na jakości świadczonych usług, aby odkleić łatkę „sklepu z lekami” i zbudować w świadomości pacjentów obraz placówki opieki zdrowotnej, w której pacjent otrzyma zindywidualizowaną informację o przyjmowanych lekach. W sukurs muszą pójść decyzje Ministra Zdrowia, który powinien zrozumieć, że odpowiednie wykorzystanie potencjału farmaceutów może przynieść ogromne korzyści dla pacjentów, jak i dla budżetu NFZ.
Tylko e-recepty a ustawe w jeden dzien mozna zmienic}}}}}}}}}}]
Musimy skupić się na jakości świadczonych usług, aby odkleić łatkę „sklepu z lekami” i zbudować w świadomości pacjentów obraz placówki opieki zdrowotnej, w której pacjent otrzyma zindywidualizowaną informację o przyjmowanych lekach.
Tylko dzieki e-receptom mozna to osiagnać od 2015 roku
Niemcy
W Niemczech opieka farmaceutyczna rozwija się bardzo intensywnie. W latach 80. kraj ten stanął przed problemem nadużywania leków, przeciętny Niemiec wydawał na produkty lecznicze o 30 proc. więcej niż np. mieszkaniec Wielkiej Brytanii. Obecnie sfera związana z produktami leczniczymi została objęta większą kontrolą, farmaceuci gromadzą informacje o terapii pacjentów, często dyskutując z nimi na ten temat, nawet w ich domach. Omawiane są wszelkie wątpliwości dotyczące działań niepożądanych, skutków ubocznych stosowanej terapii, a także innych dolegliwości pojawiających się u pacjenta. Istnieją 3 śródła finansowania tej opieki: pacjenci, budżet państwa i firmy ubezpieczeniowe.
Jeszcze kilka lat temu niewiele osób objętych było tym programem, jedynie około 20 proc., teraz proporcje te odwróciły się. Działalność ta nie została wprowadzona od razu, wymagała przełamania wielu barier wśród farmaceutów, a także pacjentów.
Holandia
W Holandii opiekę farmaceutyczną wprowadzono w latach 90. W 1995 r. została wprowadzona elektroniczna karta jako instrument gromadzący informacje o pacjencie. Dwa lata póśniej opieka farmaceutyczna znalazła się w programie ministerstwa zdrowia.
Holandia jest państwem, gdzie główna medyczna działalność została scedowana na farmaceutów. Istnieją bazy danych z historią chorób pacjenta dostępne dla wszystkich realizatorów opieki farmaceutycznej, czyli lekarzy i farmaceutów. Apteka nie wygląda jak sklep, ale służy do dostarczania leków i udzielania pomocy medycznej, co wiąże się z niezwykle silnym i profesjonalnym imagem. Konsultacje z pacjentem odbywają się w specjalnych pokojach. Farmaceuta spotyka się również z lekarzem, by omawiać farmakoterapię pacjenta oraz ewentualne w niej zmiany. Szczególną opieką objęci są pacjenci ze schorzeniami przewlekłymi, takimi jak np. cukrzyca czy nadciśnienie.
Anglia
W Anglii rolą farmaceuty jest ocena stanu zdrowia chorego i ewentualne skierowanie go do lekarza. Aptekarz jest doradcą, który musi znać podstawy interny, ale także np. dermatologii. Coraz bardziej rozwija się rola farmaceuty jako doradcy i rozmówcy oraz osoby mającej większe uprawnienia w dysponowaniu lekami. W kraju tym idea opieki skierowana jest głównie na indywidualne potrzeby pacjenta. Przykład ten pokazuje jak bardzo rozwija się zakres obowiązków farmaceuty w innych krajach i jak różne mogą być jego obowiązki.
Hiszpania
Kolejnym krajem szczycącym się oficjalnym wsparciem idei opieki farmaceutycznej jest Hiszpania, która wprowadziła ją w 1997 roku. Hiszpański parlament zwiększył obowiązki farmaceuty o monitorowanie procesu farmakoterapii oraz współpracę w ocenie użyteczności medykamentów i wynikających z ich stosowania potencjalnych działań niepożądanych. Program ten spotkał się z wieloma oporami i trudnościami, podobnie zresztą jak w innych krajach. Farmaceuci obawiali się nowych obowiązków, a także konieczności budowania zupełnie nowych relacje z pacjentami. Nie brak było także napięć wśród innych zawodów realizujących program opieki farmaceutycznej. Problemy te jednak są powoli przełamywane.
W wielu państwach program ten nie funkcjonuje, jednak z całą pewnością będzie coraz częściej realizowany. Opieka farmaceutyczna, oprócz korzyści dla pacjenta, przynosi także korzyści dla skarbu państwa, jest to szczególnie zauważalne w geriatrii. Osoby starsze często chodzą do lekarzy. Niejednokrotnie idąc do kardiologa nie przyznają się jakie leki przepisał im neurolog czy internista i w efekcie mogą zażywać 3 leki oszczędzające potas o innych nazwach handlowych. Gdyby aptekarz miał możliwość sprawdzenia w swojej bazie informacyjnej, jakie leki zostały wydane pacjentowi, mógłby oszczędzić wydatku i pacjentowi i skarbowi państwa, a przede wszystkim zapobiec przedawkowaniu tych leków.
Monitorowanie terapii pacjentów na pewno w pierwszym etapie będzie kosztowne i wymagające przełamania barier zarówno u pacjentów, jak i farmaceutów. Jednak w ogólnym rozrachunku jest programem pozwalającym na oszczędności. Przyniesie pełną opiekę medyczną pacjentom, a farmaceutom da możliwość wykorzystywania wiedzy i umiejętności oraz większą satysfakcję z wykonywanego zawodu.
ps.pasjonujacy i ciekawy zawod w innych krajach oraz doceniony
na rowni z lekarskim
Tymon ma niestety rację! Tak czytam i zastanawiam się dlaczego Wy młodzi nie chcecie tej prawdy wysłuchać ? Wiem, młodość tak ma. Gdy zaczynałam pracę ,starsze koleżanki zalecały dbanie o nogi. Pomyślałam, żylaki ? U mnie ? To niemożliwe, nie mam ani najdrobniejszego pajączka. Teraz, po 30 latach żałuję, że lekceważyłam te uwagi.
Bo chyba ilość wiedzy i przepisy co komu wolno, nas przerosły.
Kiedyś szaman był psychologiem, psychiatrą lekarzem i farmaceutą jednocześnie. ajak trzeba to i księdzem. Tylko poloznictwo i stomatologia działały niejako osobno
