Biolog.pl

Witam.
Na wskutek pewnej rozmowy zostałem oskarżony o bycie socjopatą, o brak empatii i tym podobne. Staram się zrozumieć punkt widzenia drugiej osoby, ale w tym co powiedziałem nie widzę nic złego. Dlatego zwracam się do was, czy w pomyśle który zaraz opiszę jest coś co mogło by uzasadnić takową opinię?

Mamy pewną osobę. Ta osoba nie ma jednego błędnika, a drugi jest uszkodzony. Jak sama opisuje Zaburzenie błędnika sprawia że KAŻDE wirowanie lub zaburzenie postrzegania pionu mdli".

Z drugiej strony mamy gry komputerowe i efekt fov (field of view). Ten filmik przedstawia ekstremalną wersję pozwalającą na widzenie 360 stopni dookoła.


W trakcie dyskusji wysunąłem hipotezę, że może możliwe było by aby osoba opisana wyżej była w stanie nauczyć się operować taką kamerą bez efektów ubocznych. Teoretycznie błędnik nie jest do tego potrzebny - w rzeczywistości osoba siedzi w miejscu, więc jest to jedynie kwestia układu nerwowego.

Co więcej taki trening mógłby mieć pozytywny wpływ na funkcjonowanie takiej osoby w realnym świecie.

I po wyrażeniu takiej opinii poleciało kilka niemiłych słów na mój temat. Padł argument, że nie mam podstaw biologii ( matfiz pozdrawia ). Więc zwracam się do użytkowników forum o biologii - czyli miejsca gdzie teoretycznie ten argument jest wytrącony - z prośbą o pomoc.

osoba z zaburzeniami błędnika reaguje nie tylko na ruchy głową.
Zresztą każda osoba tak ma - dlatego np. w tunelach z poruszającego się tła kręci nam się w głowie, a błędnik nic nie robi.

W grach wykorzystujących technikę OCULUS RIFT (umożliwiające widzenie przestrzenne) mdłości występują nadzwyczaj często u osób ze zdrowym błędnikiem. Oczywiście po pewnym czasie mdłości te zanikają. Jednak ciekaw jestem jaki efekt miałyby na osoby - tak jak piszesz - z uszkodzonym błędnikiem. Choć pewnie też nie najlepszy, jak już napisała Ania wyżej sam błędnik nie koreluje wyłącznie z położeniem organizmu.

Osobiście również posiadam uszkodzony błędnik, jednak żadnych tego typu reakcji nigdy nie doświadczałem.

Jednak sensowność tego pomysłu to inna sprawa. Informacje na ten temat jestem w stanie znaleźć samemu (przynajmniej te najbardziej podstawowe). Chociaż przyznam, że byłem przekonany, że błędnik odpowiada jedynie za równowagę. Teraz wyjaśniło się dlaczego przez większość życia miałem problemy z orientacją w przestrzeni.

Moim realnym problemem jest kwestia etyczna. Próbuję ustalić, czy istnieją jakiekolwiek podstawy do stosowania takich określeń, czy może to była jedynie czysta histeria spowodowana wyobrażeniem, że ta osoba była by zmuszona do udziału w takim eksperymencie ( czego ni jak nie planowałem, ani nie sugerowałem ).

Jeżeli mogło by to być w jakikolwiek sposób uzasadnione, że sam fakt posiadania takich myśli jest nieetyczny pod jakimkolwiek względem, proszę o odpowiedź.