Biolog.pl

Witam. Mam dylemat.
Ukończyłem z wyróŻnieniem matematykę na jednej z najlepszych polskich uczelni, jestem przed rozpoczęciem studiów doktoranckich z maty. Niestety dopiero teraz zrozumiałem, Że medycyna to coś, co przynosiłoby mi (tak myślę) wielką satysfakcję. Pomoc ludziom, kontakt z ludźmi, itd.
Mam skończone 24 lata, gdybym się zdecydował na zdawanie na medycynę, mógłbym zdawać dopiero za rok. W szkole średniej byłem laureatem międzynarodowego konkursu z fizyki, z chemii teŻ byłem dobry.
Czy myślicie ze to mądre zaczynać teraz (znaczy w czerwcu przyszłego roku) medycynę? Znacie jakichś ludzi, którzy np. po kilku latach zaczynali i np. studiują z Wami? Proszę o jakieś opinie zarówno za, jak i przeciw.
Dzięki, pozdrawiam.

Witam,
jeśli interesuje Cię moje zdanie na ten temat: nie chcę poddawać ocenie Twoich odczuć w związku z medycyną. Jeśli czujesz, że naprawdę mógłby Cię zaciekawić ten kierunek, to Twój wybór i czas mógłby zweryfikować, czy to tylko błaha zachcianka czy coś poważniejszego. Ja nad tym, że poczułeś powołanie, nie chciałbym dywagować.
Jednakże spojrzę na to z racjonalnej strony. Masz 24 lata, gdyby udało Ci się dostać w przyszłym roku, byłbyś dwudziestopięciolatkiem. Weź pod uwagę, że studia medyczne trwają 6 lat. W tym czasie trudno jest się poświęcić czemuś jeszcze innemu - mam tu na myśli pracę zawodową, zarabianie na życie i temu podobne sprawy. Dodatkowo jest jeszcze 13 miesięcy stażu. Po tym czasie, jeśli zdasz LEP, możesz pracować jako lekarz medycyny.
Pytanie nasuwa się samo: czy uważasz, że warto jeszcze o 7 lat opóźnić Twoją zawodową karierę? Te 7 lat to nawet nie byłby półmetek, gdyby marzyło Ci się zostanie specjalistą i zarabianie przyzwoitych pieniędzy.
Z tego, co napisałeś, spełniłeś się w dziedzinie, którą studiowałeś i możesz robić doktorat. Jesteś w stanie zrezygnować z tego na rzecz medycyny? Czy pozwalają Ci na to względy finansowe? I tym podobne pytania, które można mnożyć.
Niestety ja nie znam osób w nadmienionej przez Ciebie sytuacji, dopiero zacznę te studia od października. Wtedy mógłbym Ci ewentualnie powiedzieć, czy tacy ludzie studiują ]
Pozdrawiam i życzę trafnego wyboru!

Dzieki za odpowiedz. Zgadzam sie z tym co piszesz. Mialbym juz 32 lata, zanim zostalbym lekarzem. To troche sporo.

Mimo to prosze Was o jeszcze jakies opinie.
Pozdrawiam

Twój wybór. Ale nie szkoda trochę życia ( wszak to 6 lat + 13 m-cy + min. 4 lata) ?
Myślę, że powinienneś to rozważyć bardzo poważnie. Rozumiem ,że rozważasz robienie jeszczeczegoś w trakcie studiów doktoranckich. Nie lepiej zająć się informatyką, telekomunikacją?To bardzo powazna decyzja, ale wybór i tak należy do ciebie.

Nie pamietam dokladnie kiedy ma to wejsc, ale zdaje sie, ze w przyszlym roku. Mianowicie chodzi mi o to, ze stare matury nie beda juz respektowane i nie bedzie egzaminow. Czy napewno chcesz zdawac jeszcze raz mature, zeby dostac sie na studia medyczne?
Do tego na pierwszych dwoch latach leku jest bardzo duzo zajec praktycznych, ktore w zasadzie uniemozliwiaja cokolwiek innego. A matematyka zdaje sie wymaga poswiecenia jej troche czasu i uwagi. Do tego jeszcze godziny dydaktyczne. Moim znadniem poprostu nie da sie pogodzic tych dwoch rzeczy.

Podpisuje sie tez pod tym, ze studia medyczne sa poprostu za dlugie, zeby zaczynac je w wieku 25 lat. Efekt bedzie rowniez taki, ze w wieku, ktorym twoi rownolatkowie beda starali sie o tytul dr n. med. Ty wlasnie dostaniesz uprawnienia do wykonywania zawodu.

Slowem wg mnie to kiepski pomysl.

Dziekuje wszystkim za te wyczerpujace odpowiedzi. Poza tym jeszcze nie mam gwarancji ze na przyklad nie bede powtarzal jakiegos roku na medycynie - wtedy wszystko wydłuŻyłoby się.

A czy jest ktoś kto mimo wszystko widzi w tym sens, Żeby zacząć od nowa?
MoŻe kiedyś uda mi się zostać na uczelni, z tym Że chciałbym bardziej móc pomagać ludziom. No cóŻ - jeśli macie jakiesza (lub jeszcze jakieśprzeciw") to proszę, piszcie.
Eh, dobrze byłoby mieć te kilka lat mniej i móc się zastanowić jeszcze raz

vesolovski pisze: Poza tym jeszcze nie mam gwarancji ze na przyklad nie bede powtarzal jakiegos roku na medycynie - wtedy wszystko wydłużyłoby się.

Ja bym wrecz powiedzial, ze robiac 2 rzeczy naraz z lekarskim to masz duze szanse, ze jakas repete miec bedziesz.

Jeżeli chcesz iść na medycynę i jest to twój przemyślany wybór oraz czujesz się nie spełniony w matematyce to możesz spróbować. Co z tego, że masz 24 lata?! Ja zaczne (oby) w wieku 21 i jakoś mi to nie przeszkadza. Kto powiedział, że na studia masz iść tylko w wieku 19 lat Poza tym zawsze możesz zrezygnować jeśli uważasz, że nie dasz rady albo nie podołasz obowiązkom. To moja opinia na twoje pytanie.
P.S. Niezakładaj, że będziesz powtarzał rok na medycynie:)

A co do pomagania ludziom, to ja bym na Twoim miejscu rozejzal sie dookola tego co juz masz.

Jakby nie patrzec, matematyka jest narzedziem absolutnie kazdego liczacego sie dzialu nauki, wiec jej rozwoj bezsprzecznie przyczynia sie do poprawy stanu rzeczy na swiecie. Wg mnie ma to troche wiekszy zasieg niz pojedynczy lekarz.

Z podobnych powodow poszedlem na biotechnologie
I bynajmniej nie mialem na mysli warzenia piwa

Według mnie w sytuacji w jakiej jestś nic nie tracisz. Co innego, gdybyś chciał np. przerwać studia po 4 roku i iśc na medycynę. A tak, jeśli Ci się jednak nie spodoba, zrezygnujesz i poświęcisz się matematyce.
Uważam, że trzeba realizować swoje marzenia, o ile tylko jest to możliwe. Inna sprawa, czy nie masz zbytnio wyidealizowanego pojęcia na temat medycyny i służby zdrowia. Mógłbyś po prostu kiedyś tego żałować.
Ale powtarzam- jeśli chcesz spróbować, działaj. Znam ludzi którzy są w Twoim wieku, a nawet starsi i dopiero zaczeli albo zaczynają:
- I rok stomy- chłopak 25 lat, studiowal już chyba z 5 kierunków
- I rok lekarskiego- jest tam facet ponad 30 lat, po prawie-adwokat
- w grupie koleżanki na farmacji- pan 48 lat, świetnie mu idzie
- kolega na II roku stomy od pięciu lat Nie daje za wygraną, studiuje dalej (już powinien skończyć)
- znajoma 31-32 lata, w przyszlym roku startuje na stomę. Kiedyś przerwała studia i do dzisiaj nie daje jej to spokoju. Dziecko, mąż a i tak będzie probować. I za to ją podziwiam.
- w grupie mojego taty (lekarz) wiekszosc osob byla 6-7 lat starsza od niego - niektorzy tyle razy probowali sie dostac
- tata kolegi studiowal zamiast 6, 9 lat (bo przerywal, zaczynal cos innego, wracal). Dzisiaj jest swietnym lekarzem


Widzisz więc, że nie jestes jedyna osoba w takiej sytuacji. To sa tylko przypadki, ktore ja znam. Na pewno jest ich duzo wiecej. A wiec do dziela!

kallinka1, Jak dla mnie wiekszosc przykladow, ktore podajesz, to sa ludzie, ktorzy nigdy do niczego nie dojda. Jak mozna wierzyc, ze sie skonczy studia z jakims sensownym wynikime majac co roku repete? Facet, ktory studiowal iles kierunkow (roznych) i dalej studjuje poprostu nie wie czego chce i pewnie do nie wielu sie nadaje, skoro jeszcze nic go nie zainteresowalo i co osiagnie czlowiek zaczynajacy studia w wieku przedemerytalnym?

Jak slysze takie idealizmy to mi zal cos sciska.

No wiec. decyzji tak szybko nie podejme - mam na to prawie rok , ale słowa które pisze Savok do mnie przemawiają. Są. konkretne. No i jedną dodatkową rzecz wymyśliłem (chyba na utwierdzenie samego siebie na siłę w tym, Żeby iść obranym szlakiem): Praca lekarza być moŻe po pewnym czasie robi się powtarzalna, rutynowa. Po tym względem praca na uczelni jest chyba - powiedzmy -na dłuŻej ciekawa". Nie wiem czy tak jest istotnie, ocenię to pewnie za kilka(dziesiąt) lat. Ale jednak nic chyba nie zastąpi tego Że człowiek, który pare tygodni temu miał jakiś problem zdrowotny uśmiechnie się i powie na ulicydzień dobry panie doktorze, juz jestem zdrowy". Wszystkie Wasze wypowiedz są dla mnie bardzo cenne. A na zastanowienie się jeszcze trochę czasu mam. Chyba, Że rzeczywiście będzie trzeba zdawać maturę jeszcze raz. Wtedy byłoby to trochę trudniejsze.
Póki co dzięki wszystkim za opinie. No i dalsze mile widziane.

vesolovski, zajmij się matematyką praca z młodymi ludźmi jest wyzwaniem też będzieszleczył przekazując wiedzę innym dasz im to, co najpiękniejsze. Jeśli chcesz zobaczyć na czym polega praca lekarza to popytaj w szpitalach/znajomych lekarzy może będziesz mógł się poprzyglądać ich pracy. Pomaganie innym jest piękne, ale jednak nasza szara polska rzeczywistość szybko sprowadzi człowieka na ziemię. Tak jak już ktoś Ci napisał jest już trochę za późno by zmieniać wszystko zwłaszcza że to wiąże się z kosztami. Heh a myślałeś o żonie dzieciach? Decydując się na AM nie będziesz miał na to czasu