Biolog.pl

czesc
niedlugo u mnie w domu zamieszka niepelnosprawna osoba. Mam pomagac w opiekowaniu sie nia ale nie mam o tym pojecia. Moze ktos mi cos opowie jak sie to robi?
Ta osoba to 13-letnia dziewczynka. Porusza sie na wozku, moze siedziec i jest w pelni sprawna umyslowo. Nigdy wczesniej nie opiekowalem sie nikim chorym i nie chcialbym zrobic jakiegos glupiego bledu.
Dodam ze dziewczynka jest po ciezkich przejsciach, ma chorobe sieroca, czesto placze. Mysle ze mam z nia dosc dobry kontakt. Przydalby sie chyba ktos bardziej doswiadczony ale takiego kogos po prostu nie ma. Prosze o rady, wzkazowki. Dodam ze mam 25 lat i jestem tylko zwyklym, glupim i nieodpowiedzialnym studentem, ktory nie ma pojecia o dzieciach :p

najwiekszym bledem jest razzalanie sie i rozczulanie, znajomy choruje na raka - gorsze od tego jest zachowanie jego dziewczyny - wszysko za niego robi jakby juz umarl, nie pozwala mu samemu po cos pojsc jakby nie potrafil juz no i czesto placze. jego siostra i matka sa bardziej zalamane widac go zdolowanego teraz niz przy pierwszym ataku choroby gdy musial sobie prawie sam zawsze radzic, np idac samemu do lodowki po cos do jedzenia. teraz, mimo ze w dobrych intancjach, jego dziewczyna robi z niego kaleke mimo ze wciaz chlopak swietnie sobie radzi.
przede wszystkim pamietaj o tym ze ta dziwczynka czuje - nie wono sie litowac, nawet w zabawie mozesz ja nauczyc zeprzeciez swietnie jej idzie". chcialabym zobaczyc jak sobie poradzisz, mam nadzieje ze podzielisz sie spostrzezeniami - wielu z ludzi tu obecnych pewnie wyniosloby cos z tego.

Matthiola pisze:nie wono sie litowac, nawet w zabawie mozesz ja nauczyc zeprzeciez swietnie jej idzie".

owszem ale nie można też chwalić ponad miarę.

zyx pisze:Dodam ze dziewczynka jest po ciezkich przejsciach, ma chorobe sieroca, czesto placze.

takie dzieci bardzo trudno nawiązują relacje z innymi dlatego to, że masz z nią dobry kontakt jest bardzo ważne. Z jednej strony chcą bliskości a z drugiej się jej boją (boją sie odtrącenia i zranienia) dlatego musisz być ostrożny. Spławianie na zasadziepobaw się sama ja nie mam czasu nie wchodzi w grę, bo tylko pogłębi chorobę. Nie wolno wobec takiej osoby używać przemocy (bić, krzyczeć itd), nie wolno jej też ignorować.

Co do niepełnosprawności - pomagaj ale nie wyręczaj. To, że jest niepełnosprawna nie oznacza, że masz z niej zrobić kalekę.

Delikatność ale bez przesady, pamiętaj żeby nie wyręczać chorego w czynnościach które jest w stanie sam zrobić.

hmm. powiem to samo, co Matthiola i Morfeusz. Jeśli bardziej chcesz zdecydowanie bardziej zaangażować się w opiekę wiem, że hospicjum w mojej okolicy prowadzi kursy wyjazdowe, gdziezamieniasz się w osobę niepełnosprawną na kilka dni, poznajesz perspektywę i jej podejście do wszelkich rutynowych spraw. nie wiem jak się to konkretnie nazywa.
Jeśli chcesz dasz radę

mam od pewnego czasu stały kontakt z osobami niepełnosprawnymi, z tego, co mogę Ci poradzić, to na pewno:
1. obserwuj, obserwuj i jeszze raz: obserwuj! nie możesz dawać srabiać się w jakieś gierki typu zrób to za mnie", ja sobie poleżę", nie chce mi się". osoba niepełnosprawna nie może absorbować całego Twojego czasu tylko dlatego, że jest chora. przez pierwsze dni przyglądaj się, co umie zrobić sama, żeby nie ubierać jej albo nie myć a po tygodniu dowiedzieć się, że umie sama.
2. pamiętaj, że takie osoby trzeba traktować na równi, warto ich uczyć czegoś nowego (miałyśmy ze znajomymi keidys kontakt z pewną Agnieszką, dziewczyną dwudziestokilkletnią, której nikt nigdy nie nauczył czytać, i każdy traktował ją jak pospolitą analfabetkę. a wystarczyło kilka dni, tabliczki z literami, abecadło.) daj takiej osobie uwierzyć, że może jeszcze w sobie coś odkryć. warto np codziennie czy co tydzień czy jakoś tak uczyć ją czegoś nowego. mówisz, że siedzi, może nauczy się przesuwać. że jest sprawna umysłowo. może zainteresują ją Twoje ulubione książki albo malowanie?
3. niech sama też potrafi zorganizować sobie czas. nie możesz być dla niej clownem, arlekinem, który będzie skakał i robił śmieszne albo smutne miny. dziewczyna jest jak każdy człowiek - tyle, że ma niewładne nogi.
4. osoby niepełnosprawne potrzebują jak najbardziej wsparcia i bliskości. warto je często przytulać, głaskać, trzymać za rękę. to daje im takie poczucie kontaktu, a i Ty staniesz się przez to troszkę inny.
5. warto postawić na humor - bardzo często osoby niepełnosprawne płaczą bo chcą zwrócić na siebie uwagę nowego otoczenia, bo np do tej pory były traktowane jak małe bóstewka, na wszystko im pozwalano z racji choroby, były otaczane aurą współczucia i litości. niektóre z nich tego nie lubią, a niektórym w to graj, bo to po prostu wygodne. dltaego warto dużo czasu poświęcić na luźną gadkę, jak to ze znajomymi.
6. pamiętaj, że każda znajomość ubogaca nas i czego śnas uczy. Ty możesz jej pomóc, a dzięki niej zrozumiesz parę rzeczy, nauczysz się cierpliwości.
trzymam kciuki!:)

Chyba każdy kto zaczyna opiekę nad osobą niepełnosprawną ma podobne problemy. Mam nadzieje, że to Ci troche pomoże:

Jest to bardzo dobra publikacja skierowana do wszystkich, którzy zajmują się osobami niepełnosprawnymi. Powodzenia!

Ja kiedyś byłam wolontariuszką w takiej organizacji w Anglii, która organizuje wakacje dla niepełnosprawnych. I przede wszystkim nauczyłam się tam, że osoby na wózkach za wszelką cenę chcą żyć normalnie. I trzeba im okazywać właśnie głównie to - że traktujemy je zupełnie na równi, bez użalania, bez skakania z pomocą, ani - co równie ważne - bez sztucznej uprzejmości. Bo jak wyczuwają litość, to z reguły się zniechęcają.

zgadza się! nie można okazywać niczego w rodzaju litości! pomagajmy niepełnosprawnym, ale traktujmy ich jak normalnych ludzi

czesc. witam cie.
jestem amą niepełnosprawnej dziewczynki. moge poradzic tobie abyś traktował swoja podopieczna tak jak kazdego sperawnego i pełnoprawnego człowieka. to ze jest niepelnosprawna fizycznie nie jest przeszkodą. w dzisiejszych czasach to juz wlasciwie norma, gdyz widzi sie duzo osob na wozkach. mysle, ze jesli masz dobre relacje z dziewczynka to jest duzo, potem juz pojdzie z gorki, wlasciwie samo. a, i jeszcze jedno, wiecej wiary w swoja mądrośc. jesteś wyjątkowym młodym i mądrym człowiekiem. i jak sądzę mężczyzną o dobrym sercu. pozdrawiam cie serdecznie.

A jak długo masz się nią zajmować? cały czas? bo martwię się, że może się do Ciebie za bardzo przywiązać, jak kiedyś ją opuścisz.

Traktuj ją jak normalne dziecko, jest świadoma psychicznie.