PZO Kontrast Amplitudowy KA
: 24 kwie 2021, o 00:01
Przedstawiam rzadkie urządzenie kontrastu amplitudowego produkcji Polskich Zakładów Optycznych.
Ogólnie zestaw nie różni się od innych kontrastów (fazowych) produkowanych w PZO:
Zawiera typowy kondensor do kontrastu fazowego (tu w wykonaniu K3Ph1), mikroskop pomocniczy do centrowania pierścieni w kondensorze względem tych w obiektywach, kluczyk do luzowania zacisku mocującego kondensor, oraz, najważniejsze, obiektywy ze specjalnie spreparowanymi pierścieniami dielektryczno-sadzowymi zaklejonymi pomiędzy soczewkami. Pierścienie te nazywa się amplitudowymi zamiast, jak w kontraście fazowym, pierścieniami fazowymi.
Kluczowe dla działania kontrastu są pierścienie wewnątrz obiektywu. Zostały one wykonane tak, aby tylko osłabiać przechodzące przez nie światło, a nie wprowadzać dodatkowej różnicy fazy pomiędzy światłem bezpośrednim i dyfrakcyjnym (załamanym przez szczegóły preparatu). W przypadku kontrastu fazowego analogiczny pierścień oprócz osłabiania światła bezpośredniego wprowadza także dodatkową fazę (różnicę drogi optycznej) -- dzięki temu umożliwia obserwacje preparatów niebarwionych.
Kontrast amplitudowy umożliwia za to tylko obserwacje preparatów barwionych (przedmioty niebarwione będą widoczne w stopniu nie większym niż w klasycznym jasnym polu). Jego przewagą nad zwykłym jasnym polem jest zwiększanie kontrastu pomiędzy tłem a barwionymi szczegółami preparatu. Według M. Pluty wzrost kontrastu jest około dwukrotny (za: M. Pluta, Advanced Optical Microscopy vol. 2) i jego zastosowanie zwiększa zdolność rozdzielczą mikroskopu (za: M. Pluta, Mikroskopia Optyczna). Zalety te dotyczą jedynie preparatów (obszarów) słabo i średnio zabarwionych. Obszary zabarwione zbyt gęsto będą wykazywały odwrócony kontrast, a efekt wzmocnienia kontrastu tych szczegółów będzie minimalny.
Obraz uzyskiwany za pomocą kontrastu amplitudowego wykazuje halo wokół obiektów podobne do tego występującego w kontrastach fazowych, jednak jest ono mniejsze i słabiej widoczne (za: M. Pluta, Mikroskopia Optyczna). Ostatnie zdjęcie przedstawia porównanie pomiędzy prepartem roślinnym obserwowanym w jasnym polu (kolumna lewa) i kontraście amplitudowym (kolumna prawa).
W mojej ocenie kontrast ten nie zapewnia takiego znaczącego wzrostu jakości obserwacji dla amatora mikroskopii, jaki uzasadniałby jego poszukiwania i zakup w wysokiej cenie. Okazja to oczywiście okazja, ale kontrasty fazowe i inne oprzyrządowanie zapewniają o wiele większy skok w jakości i możliwościach obserwacji. Jego miejsce jest raczej w laboratoriach rutynowo badających ogromne ilości preparatów, gdzie wzmocnienie kontrastu przyśpiesza pracę albo może zapobiec konieczności wykonania kolejnego, inaczej zabarwionego preparatu.
Ogólnie zestaw nie różni się od innych kontrastów (fazowych) produkowanych w PZO:
Zawiera typowy kondensor do kontrastu fazowego (tu w wykonaniu K3Ph1), mikroskop pomocniczy do centrowania pierścieni w kondensorze względem tych w obiektywach, kluczyk do luzowania zacisku mocującego kondensor, oraz, najważniejsze, obiektywy ze specjalnie spreparowanymi pierścieniami dielektryczno-sadzowymi zaklejonymi pomiędzy soczewkami. Pierścienie te nazywa się amplitudowymi zamiast, jak w kontraście fazowym, pierścieniami fazowymi.
Kluczowe dla działania kontrastu są pierścienie wewnątrz obiektywu. Zostały one wykonane tak, aby tylko osłabiać przechodzące przez nie światło, a nie wprowadzać dodatkowej różnicy fazy pomiędzy światłem bezpośrednim i dyfrakcyjnym (załamanym przez szczegóły preparatu). W przypadku kontrastu fazowego analogiczny pierścień oprócz osłabiania światła bezpośredniego wprowadza także dodatkową fazę (różnicę drogi optycznej) -- dzięki temu umożliwia obserwacje preparatów niebarwionych.
Kontrast amplitudowy umożliwia za to tylko obserwacje preparatów barwionych (przedmioty niebarwione będą widoczne w stopniu nie większym niż w klasycznym jasnym polu). Jego przewagą nad zwykłym jasnym polem jest zwiększanie kontrastu pomiędzy tłem a barwionymi szczegółami preparatu. Według M. Pluty wzrost kontrastu jest około dwukrotny (za: M. Pluta, Advanced Optical Microscopy vol. 2) i jego zastosowanie zwiększa zdolność rozdzielczą mikroskopu (za: M. Pluta, Mikroskopia Optyczna). Zalety te dotyczą jedynie preparatów (obszarów) słabo i średnio zabarwionych. Obszary zabarwione zbyt gęsto będą wykazywały odwrócony kontrast, a efekt wzmocnienia kontrastu tych szczegółów będzie minimalny.
Obraz uzyskiwany za pomocą kontrastu amplitudowego wykazuje halo wokół obiektów podobne do tego występującego w kontrastach fazowych, jednak jest ono mniejsze i słabiej widoczne (za: M. Pluta, Mikroskopia Optyczna). Ostatnie zdjęcie przedstawia porównanie pomiędzy prepartem roślinnym obserwowanym w jasnym polu (kolumna lewa) i kontraście amplitudowym (kolumna prawa).
W mojej ocenie kontrast ten nie zapewnia takiego znaczącego wzrostu jakości obserwacji dla amatora mikroskopii, jaki uzasadniałby jego poszukiwania i zakup w wysokiej cenie. Okazja to oczywiście okazja, ale kontrasty fazowe i inne oprzyrządowanie zapewniają o wiele większy skok w jakości i możliwościach obserwacji. Jego miejsce jest raczej w laboratoriach rutynowo badających ogromne ilości preparatów, gdzie wzmocnienie kontrastu przyśpiesza pracę albo może zapobiec konieczności wykonania kolejnego, inaczej zabarwionego preparatu.