Biolog.pl

Zauważyłam ze bardzo dużo poprawiających idzie na zastępcze studia albo zostaje rok w domu. Ja od po skończeniu szkoły policelnej od razu poszłam do pracy i nie miałam problemu ze znalezieniem czasu na naukę, wręcz przeciwnie. W szkole zawsze trzeba było się uczyć , bo następnego dnia zawsze coś było. A po pracy czas wolny, weekendy wolne. Nie rozumiem podejścia niektórych osób, że jak się pójdzie do pracy to brak czasu. Właśnie zupełnie na odrót.

Zostanie w domu, by maturę poprawiać to jedna z większych głupot. Ja zostałem i już 7 rok siedzę.

Kwestia bardzo indywidualna, no ale jeśli o mnie chodzi to dostałem się dopiero kiedy skończyłem pierwsze studia. W trakcie ich trwania nic nie wychodziło z moich prób zdobycia indeksu na lekarskim. Potem siedziałem rok czasu w domu, chodziłem do pracy a po pracy nauka. Dopiero wtedy mi się udało. Trochę żałuje że nie zostałem w domu po pierwszej nieudanej próbie. Może miałbym tylko rok do tyłu a nie trochę więcej. Z drugiej strony miałem czas na poukładanie sobie co tak naprawdę chcę robić i nie wiem czy od w tamtym czasie byłem gotowy na te studia tak jak właśnie wtedy kiedy się dostałem. Natomiast jeśli chodzi o wątek główny to tak, dostałem się dopiero wtedy przestałem rozdrabniać się na studiach, poszedłem do pracy i rzeczywiście mimo całego etatu miałem więcej czasu na naukę