Biolog.pl

Czy ktoś może mi coś napisać o strukturze wiekowej.
Mam jutro zrobić pracę na jej temat a w internecie nic nie mogę znaleść, jedynie wikipedia mi wyskakuje, ale tak jest troche za mało info no i niedokładnie.
Z góry thx

Struktura wiekowa
W świecie roślin wyróżnia się dwa główne typy rozwojowe, które decydują o strukturze wiekowej populacji: monokarpiczność (jednorazowe wytwarzania nasion) i polikarpiczność (wielokrotne wytwarzania nasion w ciągu całego życia osobnika). Monokarpiczność to cecha właściwa gatunków jedno- i dwuletnich i tylko niektórych wieloletnich. Polikarpiczność jest charakterystyczna dla drzew, krzewów i bylin.
Najczęściej kryterium wieku to czas przeżywania od powstania osobnika. Do pospolitych metod określania wieku należą m.in. wielkość osobnika lub poszczególnych jego części ciała, stopień skostnienia szkieletu i pojawienie się cech mówiących o zdolności osobnika do reprodukcji. Wiek w niektórych przypadkach można określać wg stanu zębów, łusek (np. w przypadku ryb). Najprostszą metodą oceny wieku roślin jest analiza rocznych przyrostów łodygi, pnia lub kłączy. U niektórych zwierząt również obserwuje się odkładanie corocznych przyrostów widocznych np. w rogach ssaków, łuskach ryb oraz w zębach i kościach.
Rozrodczość i śmiertelność mają istotny wpływ na strukturę wiekową populacji. Zazwyczaj śmiertelność zmienia się z wiekiem, a rozród jest często ograniczony do pewnych klas wiekowych, np. u wyższych roślin i zwierząt z grup wieku średniego. Każda klasa wiekowa ma swoiste wskaźniki urodzeń i zgonów, te bowiem zmieniają się z wiekiem. U ludzi wskaźnik urodzeń jest najwyższy około 20 roku życia, a przed i po nim – niższy. Wskaźniki śmiertelności są najniższe około 12 roku życia, a najwyższe w pierwszym i ostatnich latach życia. Te właściwe dla danego wieku wskaźniki wydają się dość stałe, jeżeli nie zmieniają się warunki środowiska. Przy zmianie środowiska ustala się nowy schemat dla właściwych grup wieku wskaźników urodzeń i zgonów.
Rozkład wiekowy populacji obrazuje stosunki ilościowe, które występują równocześnie pomiędzy osobnikami różnego wieku. Oczywiście, stosunki ilościowe w obrębie różnych klas wiekowych kształtują się różnie u niektórych gatunków, zależnie od długości ich życia, długości życia poszczególnych stadiów rozwoju, liczby generacji, długość czasu potrzebnego do osiągnięcia dojrzałości rozrodczej, na okres pozarozrodczy i wreszcie od kształtowania się śmiertelności.
Lotka (1925) wykazał, że populacja dąży do wytworzenia stałego rozkładu wiekowego, tj. mniej więcej stałego rozdziału osobników należących do różnych klas wiekowych.
Bodenheimer (1938) wyróżnił w życiu osobników trzy okresy:
- rozwojowy – od urodzenia do osiągnięcia dojrzałości płciowej,
- rozrodczy – związany z produkcją potomstwa,
- starości (pozarozrodczy) – po zakończeniu okresu rozrodczego.

Poszczególne okresy obejmują różny procent długości życia osobników, chociaż różnią się między sobą u ssaków, owadów i roślin. Np. u jednych gatunków okres przedrozrodczy może obejmować 1/3 życia, a okres rozrodczy może być znacznie krótszy. Na ogół okres starości jest najkrótszy. Jedynie u człowieka obserwujemy wyraźne jego wydłużenie.
Podstawową formą analizy struktury wiekowej populacji jest piramida wieku. Przedstawia ona liczebność całkowitą poszczególnych klas wieku, niekiedy z równoczesnym podziałem na płeć. Udział poszczególnych klas jest przedstawiona zwykle przez liczebność lub procent.
Typy piramid wieku:
- piramida płaska charakteryzuje się szeroką podstawą, w takiej populacji dominują osobniki młodociane. Ten typ struktury wieku charakteryzuje populacje szybko rozwijające się, o bardzo wysokim przyroście naturalnym.
- piramida wysmukła (dzwon charakteryzuje się podobnym udziałem w populacji osobników młodocianych i średnich klas. W starszych klasach zaznacza się wyraźny spadek liczebności. Taki rozkład wiekowy odpowiada populacjom ustabilizowanym o słabym tempie reprodukcji i o pewnej równowadze liczebności.
- typ urny charakteryzuje się mniejszą liczebnością osobników młodocianych aniżeli w klasach starszych. Taki typ piramidy wieku charakteryzuje populacje znajdujące się w fazie spadku liczebności lub wymierające albo też w fazie równowagi o długowiecznych osobnikach i rozwiniętej opiece na potomstwem.
Piramidy wieku w wielu przypadkach wykazują nieregularne wcięcia lub wypukłości, świadczące o okresach szczególnie trudnych lub pomyślnych dla populacji (wojna ubytek mężczyzn, wzrost populacji po wojnie – zwiększona rozrodczość).
Istnieją pewne zależności pomiędzy strukturą wiekową, rozrodczością i śmiertelnością. Im więcej w populacji osobników młodych, tym większa będzie rozrodczość i tym większa będzie perspektywa rozwojowa. Natomiast im więcej osobników starszych, tym wyższa będzie śmiertelność, a rozrodczość bardzo mała i perspektywy rozwojowe będą niewielkie.
Wskaźnik urodzeń i zgonów może się zmieniać w zależności od warunków ekologicznych. Zmiany te mogą się wyrażać m.in. przez ograniczenie rozrodczości, zwiększenie śmiertelności określonej grupy wiekowej, wzmożenie emigracji osobników różnych grup wiekowych, a zwłaszcza z okresu przedprodukcyjnego, pojawienie się różnego rodzaju form spoczynkowych czy wydłużenie cyklu rozwojowego.

troche tego jest.

Bardzo dziękuję, myślę, że do szkoły wezmę tą część do tych trzech faz (przedrozrodcza, rozrodcza, pozarozrodcza)

Piramidy wieku też są bardzo ważne

świetna robota bardzo dobra praca

dziękuję

a jakie jest społeczeństwo gdzie
0-9 lat - 1960
10-19 - 2493
20-39 - 4228
40-59 - 3505
60-79 - 2226
80 i więcej - 352
starzejące się ?

tak

a może ta ludnosc jest w wieku produkcyjnym/rozrodczym?

dgfgfgfgf

tu są piękne wykresiki.

ok, dzięki